هیدروژئومورفولوژی حوضه آبریز بابلرود با توجه به پتانسیل های اکوتوریسم

هیدروژئومورفولوژی یکی از زیرشاخه های ژئومورفولوژی است که به مطالعه اشکال ناهمواری های ناشی از عمل آب، به ویژه رودخانه ها می پردازد. شناخت و تبیین عوامل هیدروژئومورفولوژیک و عملکرد آنها روی سطح ساختمانی اولیه در حوضه آبریز بابلرود، همچنین تهیه نقشه های کاربردی در راستای شناخت و مدیریت محیط در این حوضه، اهمیت زیادی دارد. بررسی زمین شناسی، آب و هواشناسی، فیزیوگرافی و هیدرولوژی، خاک و پوشش گیاهی و انجام بررسی های میدانی در حوضه، با تبیین و تحلیل عوامل دخیل در فرایندهای شکل زایی، اشکال ژئومورفولوژی موجود در حوضه ( با تاکید بر اشکال ناشی از آبهای جاری) و شرایط تکوین و توسعه آنها، نقش بارز آبهای جاری را نمایان می سازد. در این میان نقش انسان به عنوان عامل تشدید فرسایش و توسعه ی اشکال جدید، از جمله لغزش، دره و.... دارای اهمیت است. با توجه به عملکرد شدید آبهای جاری در ساختمان حوضه، اقلیم گذشته، نقش زیادی در تکوین و توسعه این اشکال داشته است. مسائلی مانند تخریب اراضی کشاورزی، از بین بردن مخروط افکنه ها، افزایش قدرت تخریب سیلاب ها و تخریب باغ های واقع در کرانه رودخانه ها، نمونه هایی از تاثیر این فرایندها و لندفرم ها در زندگی ساکنان منطقه مورد مطالعه است. پس از بررسی اشکال ژئومورفولوژی و هیدروژئومورفولوژی منطقه، اشکالی که دارای شرایطی برای جذب توریسم بوده اند ( پادگانه ها، مخروط افکنه ها و.....) مشخص گردیده اند.